Jakie krzewy ozdobne do ogrodu japońskiego?
Najbardziej podziwiane ogrody Japonii są ponadczasowe i do ich opisania można używać czasu przeszłego jak i teraźniejszego a to dlatego, że w krajach orientu to, co starożytne i stare w pewien sposób współistnieje i łączy się z nowym. Zachodni ogrodnicy, zauroczeni nowo dostępnymi roślinami ozdobnymi z Japonii za nic mieli najważniejszą zasadę rządzącą schematem ogrodu azjatyckiego, mówiącą, że im mniej, tym lepiej. Żeby nadać swym ogrodom na terenach podmokłych dalekowschodni wygląd, ci pierwsi entuzjaści pokrywali je kamykami i stworzonymi z kamienia latarniami, czerwonymi, lakierowanymi kładkami i domkami herbacianymi. Znakomita większość z należących do początkowych ogrodów w orientalnym stylu naszym kontynencie i w Ameryce robiono, nie bardzo znając znaczenie tradycyjnych elementów ogrodów orientalnych. W efekcie dostawali w najlepszym razie pastisze, a w bardziej przykrych – parodie azjatyckich ogrodów.
Zasadnicze cechy ogrodu japońskiego: stosunkowo mała ilość gatunków zasadzanych roślin; każdy element ogrodu japońskiego wybiera się ze względu na kształtowanie w końcowym efekcie całości; asymetria, brak linii prostych, osi i wyrównanych rzędów krzewów czy roślin. Znajdujące się w ogrodach krzewy ozdobne muszą sprawiać wrażenie niezmiennych. W zachodniej części ogrodu powinna znaleźć się dużych rozmiarów prosta ścieżka. We wschodniej części każdego ogrodu powinien płynąć potoczek mający swoje początki na północy a także wpadający do stawu w partii leżącej na południu. W ogrodach orientalnych zwykle zobaczymy coś takiego jak drzewka owocowe.
Wygięta sosna Thunberga reprezentuje nadbrzeżny krajobraz.
Śliwy azjatyckie przycinane są zdecydowanie po to aby na szerokim nagim pniaku rodziły się młode pędy. Krzewy ozdobne takie jak morela japońska, która zapowiadają wiosnę, pochodzą z Chin. W naszych czasach centrum ogrodnicze nie będzie w stanie nawet pomyśleć o stanięciu w szranki z możliwościami dalekowschodnich mistrzów sztuki ogrodnictwa.
