Biżuteria
Wyrobem typowo irlandzkim jest prostokątna podstawka, która pojawiła się w połowie XVIII w., służąca do stawiania na niej gorących naczyń. Inną ciekawostką są podstawki, zwane potato rings, a także sztućce, produkowane w końcu XVIII w. w Dublinie, Cork i Limerick, z zakończonymi szpiczasto, wzorzystymi trzonkami. Typowo irlandzkie są również puchary z uszami w kształcie harfy oraz maselniczki z początku XIX w.
8211; przedmioty, którym poświęca się dziś wiele uwagi. Zachowała się także pewna liczba platerów użytkowych z Leeds i Hull. Kotwica, znak miasta Birmingham, pojawia się na najrozmaitszych srebrnych szkatułkach produkowanych tam od XVIII w. w ogromnych ilościach.
Wojny domowe i religijne w Anglii spowodowały wyeliminowanie znacznych ilości starych sreber. Podobnie jak w całej Wielkiej Brytanii, w Szkocji znaleziono się mało wyrobów o charakterze świeckim sprzed okresu przywrócenia monarchii w 1660 r. Małych ośrodków, w których znakowano przedmioty, było o wiele więcej niż w Irlandii.
Kolekcjonowanie srebrnych łyżek jest tą dziedziną, która wymaga od zbieracza najbardziej specjalistycznej, głębokiej wiedzy, jeśli chce on dokonać właściwego zakupu. Jednak wiele łyżek z apostołami z XVII w. można kupić stosunkowo niedrogo i dla wielu kolekcjonerów są to jedyne srebra świeckie sprzed 1660 r., na które mogą sobie pozwolić.
Najczęściej pojawiającymi się dziś na rynku srebrami szkockimi są sztućce, często powtarzające wzór zwany Fiddle, różniące się od angielskich odpowiedników bardziej wydłużonymi zakończeniami trzonków (zw. fiddle). Typowo szkockim wyrobem są srebrne puchary zwane quaiches, z których pito whisky podając sobie naczynie z rąk do rąk; mają one ciekawy kształt ostu i były produkowane w Edynburgu.
Przykro mi, ale komentarze do tego wpisu są zamknięte.